Ruzie, hectiek, strijd, drukte en lawaai aan tafel? Menig ouder herkent dit. Vaak krijg ik de vraag van ouders wat zij hier aan kunnen doen.

Kinderen geven met hun gedrag aan dat ze op de verkeerde plek zitten. De kans is groot dat de systemische volgorde niet klopt. Het is voor kinderen en ouders belangrijk om weer op de juiste plek terecht te komen. Dat doe je door de juiste tafelschikking te hanteren.

Ouders en kinderen hebben een eigen plek binnen het gezin (het systeem). Kinderen ervaren het als prettig en veilig als ze hun juiste plek in de kinderrij innemen, de ouders ervaren de meeste kracht als ze op de ouderplek staan.

Bert Hellinger, de grondlegger van familieopstellingen, spreekt over ‘de ordening van liefde’. Het gaat hierbij niet om het voorschrijven van wetten of het dicteren van hoe iets moet zijn, maar om een natuurlijke ordening waar ieder zich prettig bij voelt; een harmonisch samenspel van de krachten die in een familie werken. Ordening houdt in, je plaats weten en deze innemen, inclusief de verantwoordelijkheden die met deze plaats in het systeem verbonden zijn.
 
Ieder op de eigen plek geeft rust aan tafel. Daarom kan het een goed idee zijn om eens naar de tafelschikking te kijken. Hoe zitten jullie nu aan tafel? Wie zit naast wie? En wie ertegenover? Of hebben jullie geen vaste plek? En hoe ervaar je het als je met je gezin aan tafel zit? Is het eten een gezellig moment waarop jullie echt contact hebben met elkaar? Is er strijd aan tafel? Naar wie gaat de meeste aandacht?

Maar hoe zit de vork in de steel?

Vanuit familieopstellingen is er een volgorde waarin je de meeste balans zult ervaren. Die volgorde is als volgt: vader (rechts van moeder), moeder, dan de kinderen in volgorde van geboorte (met de klok mee). Dat betekent in de praktijk: man rechts, vrouw links, dan de kinderen van oud naar jong, te beginnen aan de kant van de moeder. Vader en moeder zitten naast elkaar aan een lange kant van de tafel zitten, de kinderen er tegenover. Voor een gezin met twee kinderen ziet dat er als volgt uit: Vader heeft moeder aan zijn linkerkant. Tegenover moeder zit het oudste kind, daarnaast het jongste kind. De jongste komt daarmee tegenover vader te zitten.
 
Er zijn gezinnen waar de situatie wat ingewikkelder ligt: bijvoorbeeld in een eenouder gezin, een samengesteld gezin, een gezin waar één van de ouders vaak afwezig is.
Als je gescheiden bent, zorg dat je zelf op de positie van de eerste zit, rechts. Dat voorkomt rolverwarring (kinderen op de partnerpositie).
 
In een samengesteld gezin geldt dat kinderen uit eerdere relaties voor kinderen gaan uit de huidige relatie. Als de nieuwe partners allebei al kinderen hadden, is het het beste als de kinderen van vader rechts van hem zitten (van oud naar jong) en die van moeder links van haar (van oud naar jong). De jongste kinderen komen hierdoor naast elkaar te zitten.

Natuurlijk zal de nieuwe tafelschikking even wennen zijn. Wellicht denk je na enkele dagen: dit werkt niet. Geef het enkele weken de tijd, je zal verrast zijn.

Eet smakelijk!

RTV Dordrecht vroeg mij óf en hoe je met je kind kunt praten over de huidige situatie tussen Rusland en Oekraïne. Hieronder vind je het gehele interview.

Er heerst veel onrust in Oekraïne. Er komt veel geweld bij kijken. Kinderen ontkomen bijna niet aan dit nieuws. Kun je als ouders hier wel over praten aan de eettafel en wat vertel je je kinderen (4-12) en wat niet?

Ook voor kinderen kan de huidige situatie in de wereld veel onrust en spanning geven. Het kan bij kinderen veel vragen op roepen. Als ouder is het belangrijk om er voor je kind te zijn en een luisterend oor te bieden. Wat kun je doen?

Zorg voor geborgenheid. Doe leuke dingen met elkaar (denk aan een spelletje, maak een wandeling, ga een stukje fietsen, iets bakken, schrijf brieven naar elkaar, maak iemand blij…etc.). Zorg voor ontspanning en een sfeer waar je kind zich veilig genoeg voelt om zijn verhaal te delen. Vaak praat het ‘lekkerder’ op een ongedwongen manier. Bijvoorbeeld tijdens de afwas, het opruimen of een ander klusje of tijdens een wandelingetje. Maar ook de eetkamer tafel is een prima plek om met elkaar in gesprek te gaan…

Kijk samen(!) naar het Jeugdjournaal. Dit is laagdrempelig en ze gebruiken begrijpelijke taal. Bespreek na afloop of alles duidelijk is en of er nog vragen zijn die jij wellicht kan beantwoorden. Vaak spelen onzekerheid en onwetendheid een rol bij angstige gevoelens. Geef daarom uitleg over de situatie en stem dit af op het niveau van je kind. Geef aan dat je jezelf ook wel eens onzeker of angstig voelt of hebt gevoeld en dat dit hele gewone emoties zijn, die ieder mens ervaart. Benoem de gevoelens, erken deze (mogelijk angstige) gevoelens en laat je kind weten dat het niet erg is om bang te zijn. Prentenboeken zijn een prachtig hulpmiddel om emoties te (h)erkennen en te benoemen.

Waar ligt de verantwoording over het uitleggen en vertellen over de situatie. Is dat op school, of aan de ouder?

Op veel scholen wordt er samen met de kinderen naar het Jeugdjournaal gekeken. Leerkrachten zullen over het onderwerp met de kinderen praten. Persoonlijk denk ik dat het praten over actualiteiten en onderwerpen die gezinsleden bezighouden juist heel waardevol is om thuis te doen. Zo weet je wat er bij de ander speelt, leer je naar elkaar te luisteren en kan je van elkaar leren.

Als een kind vragen heeft of de oorlog ook naar onze regio kan komen, is het dan eerlijk om te vertellen dat we veilig zijn (terwijl daar geen garantie voor is)?

Als ouder is het belangrijk om altijd eerlijk te zijn naar je kinderen. Wanneer je geen antwoord kan geven op een vraag mag je dat ook aangeven. Ook ouders weten niet alles. Juist díe boodschap, dat ook volwassenen niet alles weten, is voor een kind vaak heel bevrijdend. Indirect geef je dan de boodschap; het is oké om iets (nog) niet te weten. Om een kind gerust te stellen kan je wel aangeven dat er door veel samenwerkende landen hard gewerkt wordt om tot een oplossing te komen en dat zij er alles aan doen om de vrede te bewaren.

Als een kind beelden wil zien, wat laat je ze dan zien, en als het beter is om ze niet te laten zien, hoe vertel je ze dat?

Het internet geeft onze kinderen toegang tot heel veel informatie. Het is belangrijk dat je je altijd bewust bent van de grootsheid van het web maar ook van de gevaren van internet. Nieuws, fake nieuws, schokkende afbeeldingen of filmpjes. Weet wat je kind bekijkt! Wanneer je kind informatie over dit soort onderwerpen wilt op zoeken, bekijk dan samen(!) geschikte sites. Bespreek na afloop wat jullie hebben gezien en of er nog vragen zijn. 

Wat zou je zelf willen vertellen vanuit jouw ervaring en blik op de situatie?

Ik vind het sowieso ontzettend belangrijk om als gezin in gesprek te blijven gaan met elkaar. Over luchtige onderwerpen maar ook over zwaardere onderwerpen. Ga niets uit de weg, wees open en nieuwsgierig. Erken en herken elkaars gevoelens. Uit verschillende onderzoeken is gebleken dat kinderen die vaker filosoferen kritischer nadenken en vragen kunnen stellen. Deze kinderen zijn toleranter ten opzichte van anderen en ze leren te luisteren naar de ideeën van een ander. Het praten met elkaar schept een band. Door met elkaar in gesprek te blijven gaan; te discussiëren maar ook te luisteren naar de meningen van anderen, kan je nieuwe kanten van je kind en misschien zelfs van je partner ontdekken. Dit is voor iedereen waardevol en werkt verbindend...

Deze week is het de Week van de Opvoeding. Dit jaar is het thema ‘Staan en Opvallen’. Opvoeden is meestal erg leuk maar soms kom je voor situaties te staan die, op z’n zachts gezegd, een uitdaging zijn. Kortom: opvoeden gaat met vallen en opstaan. 

Natuurlijk is opvoeden een serieuze aangelegenheid maar laten we vooral ook de lol en de uitdaging er van inzien. Iedere ouder doet het, op zijn eigen manier, met zijn eigen goede bedoelingen en zijn eigen achtergrond. En ja, soms is het een pittige klus.

Soms kom je voor grote dilemma’s te staan. Momenten waarop je denkt; Oké, wat nu? Hoe ga ik dit probleem aanpakken? Is dit een fase? Hoe doen andere ouders dit? Misschien helpt het je om het probleem ‘om te denken’.

Hoe doe je dat?

Stel je zelf eens een (of meerdere) van de onderstaande vragen;

Van wie is dit probleem?
Wat zou er gebeuren als je precies hetzelfde als je kind zou doen?
Maak je niet van een mug een olifant?
Wat zou er gebeuren als je het losliet?
Hoe zou je met het probleem omgaan als je kind volwassen zou zijn?
Als het probleem zou blijven bestaan, wat dan?
Als je later terugkijkt naar dit probleem, zou het dan ergens goed voor zijn geweest?
Zijn er mensen die voordeel hebben hiervan? Wat gebeurt er met dit probleem als jij je kind meer verantwoordelijkheid zou geven?
Passen jouw verwachtingen wel bij de vermogens van je kind?
Zou je de onhebbelijkheid van je kind ook als een kracht kunnen zien?
Is het gedrag van je kind misschien wel gewoon gezond gedrag?
Stel je kijkt over 20 jaar terug op dit probleem, is het er dan nog?
Is het wel echt een probleem?

En? Ik ben benieuwd. Reacties zijn welkom!

Door de omstandigheden zit iedereen nu veel meer thuis met zijn kinderen. Dat is voor iedereen, op z’n zachts gezegd, af en toe een flinke uitdaging!

Er wordt wat bemoeid, geruzied en gediscussieerd over huiswerk, rondslingerende spullen, stapeltjes op de trap (die niemand lijkt te zien of te willen meenemen naar de juiste verdieping) en sokken in propjes...
Ook het geruzie tussen (‘s werelds meest!!!) irritante broers en/of zussen komt niemand onbekend voor...

Omdat we allemaal veel meer thuis zijn, krijgen we ook de kans om meer tijd met elkaar door te brengen én meer met elkaar te praten. Uit verschillende onderzoeken is gebleken dat kinderen die vaker filosoferen kritischer nadenken en vragen kunnen stellen. Deze kinderen zijn toleranter ten opzichte van anderen en ze leren te luisteren naar de ideeën van elkaar.

Dat klinkt goed! Dat kunnen we wel gebruiken tijdens een binnenshuis-crisis waar het woord ‘virus’ een synoniem is voor broer/zus.

Hoe werkt het? Het mooie aan filosoferen is dat er geen goed en geen fout antwoord is. Kinderen vinden het heerlijk om zelf een mening te verzinnen, die te verkondigen en er achter te blijven staan. Ze leren te discussiëren maar ook te luisteren naar de meningen van anderen.

Let op: Niet iedere vraag is een filosofische vraag. Er is een verschil: Filosofische vragen zijn denk-vragen, de antwoorden op weet-vragen daarentegen kun je opzoeken. Denk-vragen zijn alleen door nadenken te beantwoorden. Er zijn dus meerdere antwoorden mogelijk.

Als je kind een antwoord heeft gegeven op een filosofische denk-vraag is het gesprek niet klaar. Want hoe kwam je kind bij dat antwoord? Daar kom je achter door doorvraag-vragen te stellen.

Dat zijn vragen zoals:
Hoe weet je dat zo zeker?
Zou het ook anders kunnen zitten?
Is dat altijd zo?
Hoe zit dat dan?
Kun je een voorbeeld geven?
Kan het omgekeerde waar zijn?
Bestaat daar een regel voor?

In een filosofisch gesprek stel je alleen vragen en vertel je juist niet hoe het volgens jou zit. Zodra je dat doet, stopt je kind met denken. Kinderen zijn gewend dat volwassenen antwoorden hebben. Laat je kind juist zelf nadenken en vertellen. Zo kun je nieuwe kanten van je kind ontdekken.

Geniet van het moment samen met je kind en luister naar de misschien wel verrassende of inspirerende antwoorden...

Tradities en kerst zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Herinneringen aan vroeger van bezoekjes aan een kerstmis, grootouders of de versieringen in de kerstboom staan ons op het netvlies...

Tradities hebben een positief effect op het gezin. Ze versterken de band in een gezin, ze zorgen voor een gevoel van veiligheid en geborgenheid. Spreek elkaars waardering naar elkaar uit en laat zien wat je graag wilt met en voor elkaar. Tradities zorgen voor herinneringen voor jou en je kinderen. Kortom tradities verbinden...

Kerst wordt pas echt leuk als je doet waar je blij van wordt. Soms is het nodig om te breken met oude tradities die meer voelen als verplichting. Kies voor plezier met elkaar!

In onderstaand artikel wil ik je een aantal ideeën geven om met jouw gezin nieuwe tradities te maken. Laat je inspireren en vul ze gerust aan met je eigen tradities, misschien kun je iemand anders daar weer mee inspireren...

#1 Kies en koop met elkaar een kerstboom. Wordt het een grote, een kleine, brede of juist smalle boom?

#2 Laat de kinderen ieder jaar een eigen kerstbal uitzoeken. 

#3 Versier met elkaar de kerstboom of een kerststalletje. Vooral de zelfgemaakte versieringen zijn het mooist.

#4 Maak er een ‘Piek-moment’ van! Wat is jouw Piek-moment van afgelopen jaar? Spreek elkaars waardering uit of laat iedereen vertellen waar hij dankbaar voor is, voordat de piek geplaatst wordt. 

#5 Slaap een nachtje onder de kerstboom met elkaar. Matrassen er onder en verwonder!

#6 Vertel een mooi kerstverhaal, onder de boom, aan tafel, voor het slapen gaan of bij het ontbijt.

#7 Bak of kook iets voor een ander (die lieve oude buurman, je beste vriendje, de oppas of de aardige mevrouw van de winkel). Geven maakt blij!

#8 Maak met het hele gezin een ‘kerstlichtjes wandeling’ door de buurt. Bekijk alle mooie versieringen en lampjes.

#9 Pyjama-kerstdag, matrassen naar de woonkamer en met elkaar kerstfilms kijken.

#10 Kerstontbijt op bed.

#11 Schrijf allemaal op een kerstbal een wens voor het komende jaar of een compliment voor een ander en hang hem in de boom.

#12 Zing liedjes, maak muziek met elkaar onder de boom of buiten bij de vuurkorf. 

#13 Bak een kersttulband of kransjes.

#14 Zet de vuurkorf aan en maak marshmallows, drink warme chocolademelk om de kerst(vakantie) in te luiden.

#15 Trek lootjes en maak elkaar blij met een zelfgemaakt cadeautje.

#16 Speel spelletjes. Tip: zonder wedstrijd element. 

#17 Sta ook stil bij verdrietige dingen die gebeurd zijn afgelopen jaar. Verdriet mag er ook zijn. Bij iemand die gemist wordt, kun je een kaarsje branden. 

#18 Spreek je dromen en doelen uit voor komend jaar. Maak het visueel op een canvas doek. Gebruik verf, krijt, potloden, stiften en plaatjes uit tijdschriften. 

Verbinding en contact daar gaat het om!

Binnen een gezin is verbinding één van de belangrijkste dingen. Als je positief contact hebt met elkaar, zorgt dat voor gevoelens van geluk. Daarnaast kun je dan ook meer geduld voor elkaar opbrengen en elkaar beter helpen. Maak plezier samen! Doe leuke dingen, waar het hele gezin plezier in heeft!

Maak er mooie dagen van!

Op het moment dat je kinderen krijgt, is het tijd om ze los te laten. “Wat!!!” denk je nu. Je wilt je kind beschermen tegen de ‘boze wereld’. Toch leert je kind er juist van als je hem de vrijheid geeft. Door je kind los te laten en hem stimuleert zelf keuzes te maken, leert hij vertrouwen in zichzelf te krijgen. Het maakt je kind weerbaar en veerkrachtig. Je wilt toch niet dat je kind een afhankelijke, onzekere volwassene wordt?

Het leven barst van de tegenslagen, daar krijgt iedereen mee te maken. Niet uitgenodigd worden op een feestje, naast het verkeerde kind in de klas zitten, verliezen tijdens sport, vallen uit een klimrek of afgewezen worden tijdens een sollicitatie. Tegenslag geeft ook betekenis en zin aan het leven. Laten wij er dan voor zorgen dat onze kinderen weerbaar en veerkrachtig zijn om met die tegenslagen om te gaan. Opvoeden is eigenlijk stukje bij beetje loslaten en ruimte geven…

Wat kun je doen?

Laat je kind weten dat je er voor hem bent. Laat hem die spannende stap toch zetten. Laat hem maar iets spannends proberen, jij bent er waar nodig... 

Geef je kind leeftijdsadequate taken. Bord naar de keuken brengen, kleding in de wasmand doen, schooltas inpakken en na schooltijd weer leeg maken, brood smeren, etc. Maak hem betrokken en verantwoordelijk.

Bij ingewikkelde taken kun je hem helpen waar nodig. Moeilijke taken kun je eventueel in stukjes opsplitsen. Blijf in gesprek, stel vragen als; “Wat moet er nu gebeuren?” Stimuleer hem om door te gaan.

Laat je kind gerust even worstelen. Niet alles gaat vanzelf! Op het moment dat hij gefrustreert raakt, kan hij altijd (op een goede manier) hulp vragen. En dan sta je uiteraard voor hem klaar.

Ook wanneer je kind een lastige vraag heeft, laat hem eerst zelf nadenken. Stel hem de vraag; “Heb je er zelf al over nagedacht?” of “Wat verwacht jij?” en “Hoe denk jij hoe dat zit?”

Laat je kind weten; fouten maken mag! Het is tenslotte helemaal niet erg als je iets nog (!) niet kan. Laat zelf ook zien dat je wel eens fouten maken en dat je hiervan leert. Wanneer een kind zich bewust is dat hij kan groeien, zal hij de uitdagingen makkelijker aan gaan.

Geef hem tijd. Ik begrijp als geen ander dat je in de drukte van ochtend niet zit te wachten op een kind dat staat te tobben met een veter of een rits. En dat het veel sneller is wanneer jij even een telefoontje pleegt naar de mentor van je zoon/dochter om iets te vragen of te regelen. Maar wanneer je je kind de kans en de tijd geeft om dingen op te lossen, zal hij vertrouwen krijgen in zijn eigen oplossingsvermogen.

Geef positieve feedback, iets lukt misschien nóg niet, maar hij probeert het wel. Benoem het proces, niet zo zeer het resultaat.

Ook vervelende klusjes horen er bij. We kunnen de wind altijd wel uit de zeilen houden van onze kinderen. Maar wat brengt hen dat? Door hen zelf na te laten denken over oplossingen en deze aan te pakken wordt niet alleen de creativiteit gestimuleerd, ook het zelfvertrouwen en de verantwoordelijkheid.

Laat je kind zichzelf vermaken. Je hoeft hem niet de hele dag te entertainen. En, even vervelen is trouwens helemaal niet verkeerd. Laat je kind gerust even ‘klagen’ dat hij zich verveelt. Verveling leidt uiteindelijk tot creativiteit.

Vertrouw op je kind! Laat hem lekker buiten spelen, ravotten en vies worden. Van ervaring leert hij het meest! Laat hem zien dat teleurstellingen bij het leven horen en dat tegenslag niet altijd aan hem ligt.

Dat klinkt fijn, toch?! Als gezin is het lang niet altijd makkelijk om het gezellig te houden. Hoe zorg je ervoor dat je het fijn hebt met elkaar? Hoe zorg je ervoor dat je kinderen, jij en je partner graag tijd met elkaar doorbrengen?

Natuurlijk is het niet altijd rozengeur en maneschijn in huis. Dat hoeft ook helemaal niet. Ruzie, verdriet, irritaties en boosheid horen er ook bij. Je kind leert in een gezin omgaan met verschillende emoties maar ook leert hij hoe je rekening met elkaar kunt houden en hoe je een ander kunt helpen als die het moeilijk heeft. 

Verbinding en contact daar gaat het om!

Binnen een gezin is verbinding één van de belangrijkste dingen. Als je positief contact hebt met je kind, dan zorgt dat voor jullie allebei voor gevoelens van geluk. Daarnaast kun je dan ook meer geduld voor elkaar opbrengen en elkaar beter helpen. Je kind zal daardoor sneller jouw aanwijzingen (en opvoeding) accepteren. 

Hoe?? Hoor ik je denken...

Afgelopen week was het De week van de opvoeding. Daarom postte ik iedere dag een activiteit. Een activiteit die de verbinding binnen jullie gezin op een betekenisvolle maar zeker ook op speelse wijze zal versterken...

#1 Vier elkaars successen!

Hoe klein of groot ze ook zijn. Een overwonnen angst, een diploma, een deal op je werk, een geslaagde maaltijd (wat iedereen lust, het lijkt soms onmogelijk) of roem het doorzettingsvermogen voor een nog te behalen doel.

#2 Maak er een feest van!
Plan een gezins-logeerpartijtje! Reken maar dat het een feest wordt. Alle matrassen op een kamer en lekker lang kletsen. Betekenisvolle vragen die je kan stellen; Wat is je favoriete gezinsmoment? Wat maakt ons gezin speciaal? Waar heb je onlangs hard om gelachen? Waar heb je hulp bij nodig? Wat vond je moeilijk maar is je toch gelukt? Welke eigenschap waardeer je bij je vader/moeder/broer/zus?

#3 Maak je kind(eren) wakker!
Maak je kind(eren) ‘s nachts wakker om samen naar een indrukwekkend natuurverschijnsel te kijken. Denk aan een langverwachte sneeuwbui, een fikse onweersbui of een supermaan. Vertel wat het is en hoe het ontstaat. Maak het moment gezellig en uniek. Verwonder! 

#4 Kinderen zijn de baas!

Prik een datum voor ‘Kinderen-zijn-de-baas-dag’. Die dag mogen de kinderen (de broers en zussen in overleg met elkaar) activiteiten bedenken waar zij zin in hebben. Zij zijn die dag de baas. Natuurlijk kun je hierin wat grenzen aangeven: het mag bijvoorbeeld maar een x-bedrag kosten en iedereen moet het leuk vinden. Door het overleggen leren de kinderen naar elkaar te luisteren en rekening te houden met elkaar. Echt, het zal je verrassen hoe braaf ze zijn!

#5 Kook!

Kies met elkaar een recept, haal de ingrediënten en ga aan de slag! De een snijdt, de ander roert en de derde bakt. Ook de tafel dekken hoort er bij. Iedereen kan iets doen. Zo overleg je en werk je samen aan een heerlijke maaltijd, die je natuurlijk ook met zijn allen op eet.

#6 Fik er in!

Samen hout sprokkelen en vuur maken. Spannend! En als het vuur brandt: mooie gesprekken voeren, verhalen vertellen en liedjes zingen... 

Vergeet de marshmallows of broodjes niet!

#7 Verwonder!

Verwondering geeft diepgang. Ga naar buiten! Maak een ontdekkingsreis door de seizoenen. Voel de zon en de wind, zie de kleuren van de natuur, hoor de vogels, proef de zilte zee of juiste de regen, ruik de gevallen bladeren... 

Ben je bewust van je omgeving, maar zeker ook van de mensen om je heen. Jouw tijd en jouw echte aanwezigheid is het mooiste wat je jouw gezin kunt geven. Voel de verbinding!

Maak plezier samen! Daar gaat het om. Doe leuke dingen, waar het hele gezin plezier in heeft. Dit kan een leuk uitje zijn, maar nog veel belangrijker is om elke dag met elkaar plezier te maken. Maak van normale taken een feestje. Ruim bijv. een keer dansend de boodschappen op, tafel afruimen doe je ‘verplicht’ ;) zingend (wie kent een liedje dat gegarandeerd de hele dag in je hoofd blijft zitten?) of ruim speelgoed op op kleur (eerst alle rode spullen etc.), maak van de afwas een filosofisch gesprek (stel vragen als; Wat gebeurt er als het ‘s nachts nooit meer donker wordt? Of moet je altijd eerlijk zijn? Of wat is belangrijker eerlijk zijn of niemand kwetsen?. Organiseer een bioscoop-in-huis avond, inclusief popcorn. Bouw een hut van oude lakens in de woonkamer en ga hier in picknicken...

Zoek naar manieren om samen te genieten, ook als jullie andere interesses hebben. Als je elke dag samen plezier maakt, kun je meer van elkaar hebben en elkaar beter helpen op moeilijke momenten.

Veel plezier!

Wil je toch nog een beetje geholpen worden? Kindercoach Drechtsteden verzorgt naast individuele coach trajecten ook gezinssessies. Een waardevolle sessie om weer met elkaar in contact te komen.

“De laatste dagen zullen in het teken staan van opruimen, schoonmaken en dat soort klusjes,” meldde de juf ons...

Om mij heen staan deze laatste dagen vooral in het teken van korte lontjes, huilbuien, oververhitte (in de breedste zin van het woord) kinderen en ouders. Kortom het is aftellen tot het vakantie is...

Met een zweem van melancholie denk ik terug aan het (bijna) afgelopen schooljaar. Waar ik ouders en kinderen heb leren kennen, mocht begeleiden en weer afscheid van heb mogen nemen...

Ik ontmoette; ouders en kinderen die zich kwetsbaar op durfden te stellen, die hun uitdagingen in de ogen durfden te kijken en hebben gewerkt aan hun doelen;

Ouders en kinderen die vastgeroeste gewoontes opruimden om plaats te maken voor nieuwe inzichten; 

Ouders en kinderen die met de bezem door hun oude patronen gingen;

Ouders en kinderen die schoon schip maakten en elkaar weer terug vonden, nadat ze elkaar even ‘kwijt’ waren in de drukte van alledag;

Ouders en kinderen die zochten in de chaos naar geluk, en het soms veel dichterbij vonden;

Ouders en kinderen die de kans schoon zagen om hun uitdagingen aan te gaan;

Ouders en kinderen die schoon genoeg hadden van valkuilen en hindernissen en de beren op de weg omarmden.

Kanjers zijn het! Stuk voor stuk! En het liefst zou ik hen op een podium zetten, zodat zij kunnen stralen, glanzen en glimmen. 

Ik kan maar één conclusie trekken; “Juf, niet alleen de laatste dagen staan in het teken van opruimen, schoonmaken en dat soort klusjes...”

Sommige kinderen worden snel boos. Dit heeft te maken met aanleg, temperament en ervaringen. Boos zijn hoort bij het leven, net als verdrietig zijn. Het proberen te voorkomen van boosheid bij kinderen door bijvoorbeeld grenzen te stellen of juist toe te geven, heeft veel nadelen. Het is ook niet de bedoeling dat je boosheid ontkent of negeert. Dat geeft nog meer spanning.

In boosheid zit energie. Boosheid is opgekropte spanning. Boosheid is naar buiten gerichte energie, in tegenstelling tot verdriet. Verdriet is naar binnen gericht, het is gericht op de pijn die je voelt. Als je woede en verdriet tegelijk voelt, voel je je machteloos.

Woede is een natuurlijke emotie. Het is een signaal in ons dat ons waarschuwt dat er iets mis is. Woede helpt ons handelen.

Soms vraag je je af; “Waar komt dit in eens vandaan?”

Voor ouders of opvoeders is het niet altijd duidelijk waar een driftbui vandaan komt. Soms lijkt de oorzaak iets onbenulligs. Toch is de oorzaak van een driftbui van kinderen vaak te herleiden; kinderen verlangen naar zelfstandigheid, zijn gefrustreerd door iets wat zij nog niet te kunnen, worden boos door afwijzing van hun boosheid door ouders/opvoeders, hebben angst voor verlating, afwijzing of voor een gebeurtenis, opeenstapeling van spanning, hebben een sterke behoefte aan aandacht, zijn gekwetst en mogen zich niet ontladen. Onder boosheid zit dus eigenlijk: angst, verlangen naar liefde en energie.

Hoe kan een kind op een goede manier zijn boosheid uiten?

Accepteren dat een kind boos of teleurgesteld is, en deze boosheid mag uiten, geeft voor een kind uiteindelijk ontspanning. Het geeft een kind ruimte en inzicht in zichzelf en in de redenen van zijn boosheid. Hierdoor kan een kind zelf oplossingen leren bedenken.

Geef een kind het gevoel dat zijn emotie geaccepteerd wordt. Dit geeft een kind een positief gevoel. Dat wil niet zeggen dat je een kind zijn zin moet geven. Wanneer je dit wel doet, help je een kind een (drift)bui te gebruiken om zijn zin te krijgen.

Boosheid mag er zijn maar de vraag is; hoe kan een kind op een goede manier leren om gaan met deze emotie?

Een aantal tips;

Wees een voorbeeld. Laat zien hoe je zelf gevoelens uit en wensen duidelijk maakt. Wanneer jij schreeuwt, zal je kind niet weten hoe het anders kan. Praat rustig en leg uit wat je ziet en voelt.

Praat vanuit de ik-boodschap. Een ik-boodschap geeft de ander ruimte om de reden van zijn gedrag duidelijk te maken. Daarnaast geef jij als ouder een goed voorbeeld. Je maakt je eigen gevoel/gedachte kenbaar. Wanneer je praat vanuit een jij-boodschap, komt dit vaak veroordelend over.

Geef het kind de ruimte om zijn boze gevoelens te uiten. Steun een kind in de zoektocht naar een oplossing om op een goede manier zijn boosheid te uiten.

Laat een kind weten dat de boosheid er mag zijn. Maak (oog)contact en houd een kind liefdevol vast.

Verwoord zijn gevoel, zodat het zich begrepen voelt.

Luister actief naar een kind. Je hoeft geen verklaring te geven. Stel geen waarom-vragen maar ga in op wat het kind zegt.

Geef wel grenzen aan bij aanhoudend gewelddadig gedrag. Roep dit een halt toe.

Laat het kind ontladen. In boosheid zit energie. Laat het kind bijvoorbeeld rondjes rennen, stamp voeten of een boze tekening maken.

Wil je meer tips? Of wil je meer informatie over een coaching traject waar ik samen met jouw kind op zoek ga naar helpende oplossingen? Neem gerust contact op!

Bron:

Luisteren naar kinderen, Thomas Gordon

Het ontwapende zelf, S. Thesenga

Huilen, boos zijn, ruzie, Hanneke van Hasselt-Mooy

Wat zou er gebeuren als je zou leven zonder verwachtingen? Geen verwachtingen van jezelf of van je kind.

We hebben allemaal verwachtingen. Soms pakken die verwachtingen goed uit (als je verwachting wordt overtroffen). Maar ook als je geen verwachtingen hebt kun je erg blij zijn met hoe een situatie uitpakt.

Train jezelf om vaker in het hier en nu te leven. Zodra je weet dat je je prima kunt vermaken in je eentje, zonder spullen, zonder toestanden, kun je met meer vertrouwen leven zonder verwachtingen.

Het hebben van minder verwachtingen van je familie, je kinderen, je partner maar vooral jezelf geeft meer lucht, minder frustratie en meer liefde. Het maakt je milder...

Maak het jezelf makkelijker. Geniet van je leven, en verwacht niet zoveel. Ervaar het moment zoals het zich aandient!

Je bent het waard!

Waarom een probleem groter maken dan het is? Waarom moet mijn kind zijn boterham opeten? Waarom moet hij een jas aan? Daag jezelf uit en onderzoek je grenzen over wat acceptabel gedrag is en waarom.

Laten we voorop stellen; een kind moet kind kunnen zijn. Het ene kind zoekt grenzen op en een ander kind laveert rustig door het leven. Bij opgroeien hoort het verkennen van grenzen. Grenzen van jezelf en van de ander. Het stellen van grenzen hoort bij opvoeden. De manier waarop je grenzen stelt is belangrijk. Kinderen ontwikkelen zich het beste als ouders grenzen stellen op een rustige, consequente manier.

Onbezorgd plezier hebben, uit de ban springen, lol hebben… Ook dat hoort bij opvoeden. Geef de boodschap; voel je vrij om te zijn wie je bent en te worden wie je wilt zijn! Belangrijk in de omgang met kinderen is betrouwbaar zijn, dus zeggen wat je doet en doen wat je zegt.

Er ‘zijn’ voor je kind dat is waar het om gaat. Stap in de gedachten van je kind. Bedenk en herinner je jouw gevoelens en gedachten, toen je zijn leeftijd had. Ben er voor je kind bij klein en groot verdriet, maar ook bij vreugde en plezier. Bied veiligheid en geborgenheid.

Door samen het leven te vieren zorg je ervoor dat de band tussen jullie sterker wordt.

Op de vraag; "Hoe was het op school?" is het meest verrassende antwoord dat ik ooit heb gekregen; "Net zo als gisteren". Een iets andere vraag laat een kind nadenken en jou delen in zijn leven. Stel eens een originelere vraag; "Om wie heb je gelachen?" Of; "Wie verdiende er vandaag een compliment?" Of; "Wat zou jij anders doen dan jouw juf?"

Kinderen zijn een kei in het stellen van vragen. Ongegeneerd kunnen zij je het hemd van het lijf vragen. Laten wij dit nou ook eens doen. Zonder de antwoorden al ‘in te vullen’ omdat we denken te weten wat zij zullen zeggen. Moeilijk is het niet, leuk wel!

Door het stellen van vragen en te luisteren naar de antwoorden van je kind, leer je je kind nog beter kennen. Als je je kind goed kent, kun je je beter inleven in hem en dus sneller en beter reageren op de behoeftes van hem. Dit stimuleert de band tussen jullie en dit heeft weer positieve gevolgen voor sociale relaties, met anderen, het gevoel geaccepteerd te worden en voor de zelfstandigheid. Kinderen die zich veilig voelen, durven dingen te ondernemen, omdat ze weten dat ze bij hun ouders terechtkunnen als er iets is. Hierdoor worden ook andere ontwikkelingsgebieden gestimuleerd.

Goede vragen beginnen vaak met wie, wat, waar, welke, wanneer en hoe.

Ideetjes nodig; Als je twee dieren mee zou kunnen nemen op reis, welke zouden dat dan zijn? Als je in een film zou spelen, hoe zou jouw personage er dan uit zien? Wat is een herinnering die jou gelukkig maakt? Wat vind je vervelend? Wat vind je de leukste dag van de week? Als je een winkel zou hebben, wat zou je dan verkopen? Wat zijn volgens jou de beste dingen uit de natuur? Heb je ideeën over een goede uitvinding? Als je echt antwoord zou krijgen van een dier, welke vraag zou je hem dan stellen? Wanneer vind je jezelf dapper? 

Veel plezier!

Het begint al op het moment dat je de wekker uitdrukt…

Je weet dat je nu echt je bed uit moet maar er is altijd wel een reden om (minimaal) een keer te snoozen. Niet doen! Het voorkomt een hoop gehaast!

Zet je wekker op tijd! Het liefst iets vroeger, zodat je de dag rustig kan beginnen. Bereid je zo goed mogelijk voor op de dag, maak een (realistisch) plan. Leg de spullen/kleding alvast klaar voor de volgende dag. Stel een aantal duidelijke regels op, bespreek ze met de kinderen en zorg dat iedereen zich er aan houdt. Dan zijn de verwachtingen duidelijk en is er weinig mogelijkheid voor discussie.

Een dag zonder haasten betekent; relaxte kinderen en dus relaxte ouders (of is het andersom?), dus een goede sfeer.... maar bovenal ruimte en tijd voor echt contact!