Door de omstandigheden zit iedereen nu veel meer thuis met zijn kinderen. Dat is voor iedereen, op z’n zachts gezegd, af en toe een flinke uitdaging!

Er wordt wat bemoeid, geruzied en gediscussieerd over huiswerk, rondslingerende spullen, stapeltjes op de trap (die niemand lijkt te zien of te willen meenemen naar de juiste verdieping) en sokken in propjes...
Ook het geruzie tussen (‘s werelds meest!!!) irritante broers en/of zussen komt niemand onbekend voor...

Omdat we allemaal veel meer thuis zijn, krijgen we ook de kans om meer tijd met elkaar door te brengen én meer met elkaar te praten. Uit verschillende onderzoeken is gebleken dat kinderen die vaker filosoferen kritischer nadenken en vragen kunnen stellen. Deze kinderen zijn toleranter ten opzichte van anderen en ze leren te luisteren naar de ideeën van elkaar.

Dat klinkt goed! Dat kunnen we wel gebruiken tijdens een binnenshuis-crisis waar het woord ‘virus’ een synoniem is voor broer/zus.

Hoe werkt het? Het mooie aan filosoferen is dat er geen goed en geen fout antwoord is. Kinderen vinden het heerlijk om zelf een mening te verzinnen, die te verkondigen en er achter te blijven staan. Ze leren te discussiëren maar ook te luisteren naar de meningen van anderen.

Let op: Niet iedere vraag is een filosofische vraag. Er is een verschil: Filosofische vragen zijn denk-vragen, de antwoorden op weet-vragen daarentegen kun je opzoeken. Denk-vragen zijn alleen door nadenken te beantwoorden. Er zijn dus meerdere antwoorden mogelijk.

Als je kind een antwoord heeft gegeven op een filosofische denk-vraag is het gesprek niet klaar. Want hoe kwam je kind bij dat antwoord? Daar kom je achter door doorvraag-vragen te stellen.

Dat zijn vragen zoals:
Hoe weet je dat zo zeker?
Zou het ook anders kunnen zitten?
Is dat altijd zo?
Hoe zit dat dan?
Kun je een voorbeeld geven?
Kan het omgekeerde waar zijn?
Bestaat daar een regel voor?

In een filosofisch gesprek stel je alleen vragen en vertel je juist niet hoe het volgens jou zit. Zodra je dat doet, stopt je kind met denken. Kinderen zijn gewend dat volwassenen antwoorden hebben. Laat je kind juist zelf nadenken en vertellen. Zo kun je nieuwe kanten van je kind ontdekken.

Geniet van het moment samen met je kind en luister naar de misschien wel verrassende of inspirerende antwoorden...