Deze week is het de Week van de Opvoeding. Dit jaar is het thema ‘Staan en Opvallen’. Opvoeden is meestal erg leuk maar soms kom je voor situaties te staan die, op z’n zachts gezegd, een uitdaging zijn. Kortom: opvoeden gaat met vallen en opstaan.
Natuurlijk is opvoeden een serieuze aangelegenheid
maar laten we vooral ook de lol en de uitdaging er van inzien. Iedere ouder doet het, op zijn eigen manier, met zijn eigen goede bedoelingen en zijn eigen achtergrond. En ja, soms is het een
pittige klus.
Soms kom je voor grote dilemma’s te staan. Momenten waarop je denkt; Oké, wat nu? Hoe ga ik dit probleem aanpakken? Is dit een fase? Hoe doen
andere ouders dit? Misschien helpt het je om het probleem ‘om te denken’.
Hoe doe je dat?
Stel je zelf eens een (of meerdere) van de onderstaande
vragen;
Van wie is dit probleem?
Wat zou er gebeuren als je precies hetzelfde als je kind zou doen?
Maak je niet van een mug een olifant?
Wat zou er gebeuren als je het losliet?
Hoe zou je met het probleem omgaan als je kind volwassen zou zijn?
Als het probleem zou blijven bestaan, wat dan?
Als je later terugkijkt naar dit probleem, zou het dan ergens goed voor zijn geweest?
Zijn er mensen die voordeel hebben hiervan? Wat gebeurt er met dit probleem als jij je kind meer verantwoordelijkheid zou geven?
Passen jouw verwachtingen wel bij de vermogens van je kind?
Zou je de onhebbelijkheid van je kind ook als een kracht kunnen zien?
Is het gedrag van je kind misschien wel gewoon gezond gedrag?
Stel je kijkt over 20 jaar terug op dit probleem, is het er dan nog?
Is het wel echt een probleem?
En? Ik ben benieuwd. Reacties zijn welkom!
Reactie schrijven