“De laatste dagen zullen in het teken staan van opruimen, schoonmaken en dat soort klusjes,” meldde de juf ons...
Om mij heen staan deze laatste dagen vooral in het teken van korte lontjes, huilbuien, oververhitte (in de breedste zin van het woord) kinderen en ouders. Kortom het is aftellen tot het vakantie is...
Met een zweem van melancholie denk ik terug aan het (bijna) afgelopen schooljaar. Waar ik ouders en kinderen heb leren kennen, mocht begeleiden en weer afscheid van heb mogen
nemen...
Ik ontmoette; ouders en kinderen die zich kwetsbaar op durfden te stellen, die hun uitdagingen in de ogen durfden te kijken en hebben gewerkt aan hun doelen;
Ouders en kinderen die vastgeroeste gewoontes opruimden om plaats te maken voor nieuwe inzichten;
Ouders en kinderen die met de bezem door hun oude patronen gingen;
Ouders en kinderen die schoon schip maakten en elkaar weer terug vonden, nadat ze elkaar even ‘kwijt’ waren in de drukte van alledag;
Ouders en kinderen die zochten in de chaos naar geluk, en het soms veel dichterbij vonden;
Ouders en kinderen die de kans schoon zagen om hun uitdagingen aan te gaan;
Ouders en kinderen die schoon genoeg hadden van valkuilen en hindernissen en de beren op de weg omarmden.
Kanjers zijn het! Stuk voor stuk! En het liefst zou ik hen op een podium zetten, zodat zij kunnen stralen, glanzen en glimmen.
Ik kan maar één conclusie trekken; “Juf, niet alleen de laatste dagen staan
in het teken van opruimen, schoonmaken en dat soort klusjes...”
Reactie schrijven