Gezien en gehoord worden...

Wie luistert er naar Klaas?

Terwijl ik met mijn afwasteiltje bij de gemeenschappelijke ‘afwas-plaats’ op de camping sta, hoor ik meer dan eens de naam van een jongetje: Klaas. 

 

Klaas maakt troep, Klaas plaagt zijn zusje, Klaas zeurt, Klaas doet niet normaal, Klaas had eerder moeten eten. Klaas schiet niet op, Klaas is chagrijnig, Klaas denkt nooit aan anderen, Klaas is een negatieveling.

 

Dat is Klaas. 

Aldus zijn moeder...

 

Ik zie Klaas. Een jongen van een jaar of negen. Ik hoor hem niet, ik hoor alleen zijn moeder. 

Hoe lang sta ik hier nu, vraag ik mezelf af. Een paar bordjes, wat bestek en bekers. Geen pannen met aangekoekte ellende...

 In dit korte tijdsbestek hoor ik heel veel over Klaas. 

 

Ik weet echter niets over Klaas. 

 

Ik vraag me af wat er in het hoofd van Klaas afspeelt. Ik hoor hem één keer iets tegen zijn zusje zeggen; “Hou nou eens op!” Nadat zij(weer?) beklag doet over Klaas bij hun moeder over iets wat ik niet kon zien of horen...

 

Al heb ik nooit een woord met Klaas gewisseld. Ik heb Klaas in m’n hart gesloten. Ik hoop dat hij morgen af moet wassen, gelijk met mij. Dan zorg ik voor vieze pannen dit keer met een hoop aangekoekte ellende. En omdat Klaas toch ‘nooit’ opschiet, neem ik ook de tijd. Voor jou, Klaas. Want het wordt tijd dat er ook iemand naar jou luistert...

Reactie schrijven

Commentaren: 0