Zo maar een gesprek op een verjaardag…
Afgelopen weekend stond ik op een kinderverjaardag. Daar sprak een moeder uit Amsterdam mij aan; “Jij bent toch kindercoach?” Ik bleef even stil. Soms krijg je een vraag waarvan je weet dat hij nog niet af is…
Deze moeder vertelde mij dat veel vriendinnen van haar een kindercoach hadden benaderd voor hun zoon of dochter. Ze vertelde dat zij dit ook wel eens overwogen had maar altijd weer bedacht; “Onze ouders losten het vroeger toch ook gewoon zelf op?”
Ik kon niet meer dan dit beamen maar zei haar wel; “Natuurlijk, en dat kunnen wij nu misschien nog wel beter dan onze ouders. De wereld is in die zin alleen maar kleiner geworden; wij kunnen overal opvoedtips en adviezen vinden. Er wordt genoeg geschreven en gesproken over opvoeding en gedrag van kinderen. In tijdschriften, op internet, op televisie, er zijn legio boeken over dit onderwerp te vinden. Maar, vroeg ik haar, als je naar jezelf kijkt, ook al heb je de meest liefdevolle jeugd gehad, had jij het dan ook niet eens fijn gevonden als er even iemand met je mee had gekeken? Iemand die jou vanaf de zijlijn inzichten gaf, waar je uit jezelf nooit op was gekomen en die je van je ouders niet aan wilde nemen?”
Ik verwacht dat er deze week een kindercoach in regio Amsterdam een telefoontje krijgt...
Reactie schrijven