Bijna vakantie...

"Hij is zo toe aan vakantie"

Herken je dat? Een huilend kind aan je been, ontroostbaar. Of juist een boos kind, woedend en schreeuwend op de grond. Waarom? Geen idee. Niemand lijkt het te weten… Hij zelf ook niet. Hij is gewoon op, is de conclusie…

 

Maar is dat ook zo? Is hij moe? Ja vast, maar komt dat werkelijk door school, sport, een griepje of de hitte? Vaak weten we het niet. Wat we wel weten is dat er maar íets hoeft te gebeuren en….

 

Laten we ons eens verplaatsen. Wat gebeurt er met jou als je weet dat je nog een ‘tijdje’ moet werken, hoeveel dagen weet je alleen niet. En na die dagen komt er een tijd dat je je vrienden niet ziet, zij maar ook jij bent dan namelijk weg. Ergens naar toe, men zegt dat het heel leuk is maar jij weet niet wat er gaat gebeuren. Je weet niet hoe het er uit ziet, wat je daar gaat doen en waar je overnacht dat is ook onbekend. Na die tijd kom je weer terug op je werk en het kan zelfs zijn dat je een afdeling vol nieuwe collega’s en een nieuwe leidinggevende hebt, een nieuw kantoor en een nieuw bureau. Je hoopt dat die leuke collega met je mee gaat, maar ook daar kan niemand uitsluitsel over geven.

 

Dit is eigenlijk wat er gebeurt met onze kinderen aan het einde van het schooljaar. We vertellen hen dat het ‘bijna’ vakantie is. Een tijdsbegrip als ‘bijna’, zegt (zeker jongere) kinderen helemaal niets. In die vakantie gaat je kind weg. Waar naartoe? Ook dat weet hij niet. Hij weet niet wat hij kan verwachten. Hij weet alleen dat hij zijn vriendjes dan ook niet ziet. Wie wel, dat is ook een raadsel. Of ze aardig zijn??? Bij terugkomst moet hij weer naar school. Hij komt dan in een nieuwe groep, met een nieuwe juf, in een ander lokaal, op een andere werkplek.

 

 

 

 

 

En terwijl hij nadenkt over deze onzekerheden, wordt er van alles van hem verwacht; een sporttoernooi, een dansvoorstelling, zwemdiploma halen, een schoolfoto, op schoolreis, kamp, een afscheidsmusical, avondvierdaagse, juffendag, waterpret op school, verjaardagen die nu nog even gevierd moeten worden, een rapport met bijhorende oudergesprekken, afscheidsfeestjes…

 

Geen wonder toch dat de koppies van onze kinderen zo vol zijn en hun lontjes zo kort. Zo veel onzekerheid is voor niemand fijn. Hun hele vertrouwde leventje staat op losse schroeven. Alles kan zo maar anders worden…

 

Zeker voor gevoelige kinderen is dit een spannende tijd. Want niet alleen hun eigen veilige leventje kan zo maar op z’n kop gegooid worden. Ook papa en mama moeten nog van alles regelen voor de vakantie. Zij rennen ook van hot naar her om alles in kannen en kruiken te krijgen. Haast en stress bevorderen de gezelligheid in huis over het algemeen niet…

 

Wat wij als ouders kunnen doen? Relax! Bereid jezelf en je kind goed voor. Bespreek wat er gaat gebeuren en wanneer dat gaat gebeuren. Maak eventueel een aftelkalender. (Voor meer tips lees het blog ‘Vakantie zonder stress’).

 

Maar het aller belangrijkste is het erkennen van het verdriet of de boosheid. Het herkennen van de emotie en gedrag. Maar vooral de oorzaak…

 

Geef aandacht, een luisterend oor. Een warme welgemeende kroel doet wonderen. Geniet! Dit is het leven, van jou en je ‘kleintje’, die weer een jaar ouder en wijzer is geworden…

 


Reactie schrijven

Commentaren: 0